aja turu sore kaki
ana dewa nganglang jagad
nyangking bokor kencanane
isine donga tetulak
sandhang kalawan pangan
ya iku bageyanipun....(wong melek sabarnarima)
gambir sawit mawur
la le la le la le la babo
witing klapa, klapa kang maksih muda
sak lugune mung mardi pikir raharja
teja tirta atmajana rahwana
gones wicarane
kekuwunge karya rujiding wardaya
kembang melathi arum ngambar amrik wangi
haywa lali panembah amring Hyang Widhi
yo mas
ujung jari ujung jari
man e man e man e man
ujung jari
gones
balung rondhoning kelapa
jarwo muda mudane sang prabu Kresna
mumpung anom
yo mas
ngudi saranane praja
la le la le la
mumpung anom
ngudi saranane praja
Rama
Nalikanira ing dalu
Wong agung mangsah semedhi
Sirep kang bala wanara
Sadaya wus sami guling
Nadyan ari sudarsana
Wus dangunggenira guling
I know of no other musician alive today who makes the listener feel like s/he's standing in front of something too old to be eternal. Record after record, Eyvind Kang has been building a singular body of work that revolves around precisely that experience. Ajaeng Ajaeng is beautifully recorded and is best appreciated as a deep listening experience; I've been playing it whilst alone in my evening walks. Kang's will reward your patience like very little music ever will. Cosmographer